Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ημέρες Ευτυχίας - Διήμερο Ταξίδι 4ου Ν/Π Δικτύου Κέρκυρας



Παρασκευή 11 Νοεμβρίου
Κατευθύνομαι για Θεσσαλονίκη. Τι όμορφη πόλη. Καιρό είχα να πάω εκδρομή με το Δίκτυο. Άραγε τι να μας επιφυλάσσουν αυτές οι δύο μέρες στο Κατασκηνωτικό του Καβαλαρίου; Θα έρθουν άραγε όλοι όσοι είπαν από την Κέρκυρα, τη Φλώρινα, τη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή; Θα καταφέρω να αφήσω πίσω σχολή, δουλειά υποχρεώσεις, έτσι όπως συνέβαινε και παλιά όταν φορούσα το μπλε άσπρο μαντίλι και συναντούσα τους φίλους μου;




Σάββατο 12 Νοεμβρίου
Το ταξίδι μας ξεκίνησε με άγνωστο για κάποιους - ελάχιστους, ίσως και κανέναν- προορισμό. Όλοι συνεπείς στο πρωινό ραντεβού. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Αυτός ο ήλιος το πρωί, είναι λίγο βάσανο αλλά σε γεμίζει αισιοδοξία όταν έχεις ταξίδι μπροστά σου. Αφού κάναμε τις απαραίτητες αγορές και ήπιαμε τον πιο απαραίτητο καφέ ξεκινήσαμε για Βόρια. Καθώς απομακρυνόμασταν από τη Θεσσαλονίκη η εκδρομή γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο ότι είχε αρχίσει. Η περιπέτεια της λάθος διαδρομής, το φθινοπωρινό τοπίο και η χαρά της αντάμωσης μου θύμιζαν το λόγο που φοράω το μαντίλι και προτιμάω τις προσκοπικές εκδρομές.
Το τοπίο και η δομή του Κατασκηνωτικού με άφησαν άφωνο. Η θέα της λίμνης Δοϊράνης που σε έκανε να απορείς πως μπορεί να ανήκει σε δύο λαούς και η επιβλητική οροσειρά της Κερκίνης που υψωνόταν πίσω μας, το τζάκι που έδινε τη μυρωδιά του καμένου ξύλου και τα καταπράσινα πλατό ανάμεσα στις βελανιδιές μας χάρισαν στιγμές που είχαμε χρόνια νοσταλγήσει. Όμως ήταν αρκετά Βόρια για μένα, ένα νησιώτη και να με γλυτώσει από το κρύο ανέλαβε ο Σπύρος με τα ζωηρά του παιχνίδια και τα λυκοπουλικά του τραγούδια. Μετά κάποιοι μαγείρεψαν και άλλοι μάζευαν και στοίβαζαν ξύλα... κάποιος έβγαζε και φωτογραφίες... Η πρώτη μέρα κύλησε κάπως έτσι παιχνίδι- φαΐ- παιχνίδι. Το βραδινό μας είχε για επιδόρπιο debate. To θέμα «Ελλάδα: μένουμε ή φεύγουμε» μας έδωσε τη δυνατότητα να προβληματιστούμε και να επιχειρηματολογήσουμε πάνω σε ένα λεπτό ζήτημα, που κάποιοι το έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους και άλλοι ακόμη ταλαντεύονται μεταξύ ηθικής, αμφιβολίας, φιλοδοξίας και σοβινισμού. Το βράδυ λίγη συζήτηση, τα γενέθλια της Βαγγελίτσας και τα νέα μας γύρω από το τζάκι.



Κυριακή 13 Νοεμβρίου
Σήμερα ήταν η ώρα για την ολομέλεια του Δικτύου μας. Πολλές προτάσεις, επιλογή προέδρου, προγραμματισμός δράσεων και πολλά υποσχόμενη χρονιά. Ο χώρος καλύτερος από ότι των αφήσαμε, στα χνάρια του ιδρυτή μας, πόσο καιρό είχα να το ακούσω αυτό. Τελευταία κραυγή και ώρα για την επιστροφή στην καθημερινότητα.
Όμως δεν θα ήταν όλα αυτά τόσο μαγικά χωρίς τα τραγουδάκια του Σπύρου, την ενέργεια της Ναστάζιας, τη μπαλιά του Διονύση, τον πόνο της Αγγελικής, το σφύριγμα του Αλέξανδρου, τις πόζες της Βαγγελίτσας, το πρωινό του Γεράσιμου, το κούρεμα της Ζαίρας, την αρρώστια του Τάσου, την υπομονή του Δημήτρη, το αρχαίο της Μαριαλένας.
Το Δίκτυο μας, το 4ο Ναυτοπροσκοπικό Δίκτυο Κέρκυρας, ξεκινάει ένα ταξίδι προσφοράς με ενεργώ συμμετοχή στο σύστημα και στην κοινωνία.
Βίρα και πάντα πρίμα.






Δεν υπάρχουν σχόλια: